Küçük bir kızken Lord’un Direniş Ordusu isyancıları tarafından kaçırılan Victoria Nyanjura, kaçırma ve tecavüz kurbanları için büyük reformlar yaptı.

Ǝtelgraf Haber:

Victoria Nyanjura, Uganda’nın kuzeyindeki Katolik yatılı okulundan Lord’un Direniş Ordusu üyeleri tarafından kaçırıldığında, ölmek için Tanrı’ya dua etti.

Gece yarısı 29 kişiyle birlikte kaçırıldığında 14 yaşındaydı. Esaret altında geçen sekiz yıl boyunca dayaklara, açlığa, tecavüze ve 18 yıl sonra bile anlatamadığı diğer dehşetlere maruz kaldı. Onunla birlikte esir alınan kızlardan beşi öldü ve Nyanjura iki çocuk doğurdu.

“14 yaşında, tek bir erkeğin bile benimle ilişkiler konusunda konuşmaya çalışmadığı evi terk edip sonra da yakalanmak ve isteğim dışında cinsel istismara uğramak beni gerçekten üzüyor… Gerçekten ölmek istedim” diyor. “Ölüm için dua ettim ama eğer senin zamanın değilse, senin zamanın değil.”

O en karanlık yıllarda, her sabah ne zaman günü atlatıp hayatta kalamayacağını bilmeden uyanacağını ve ağaçların altına atılan cesetleri ne zaman göreceğini, sadece yaşamakla kalmayıp, kadın haklarının güçlü bir savunucusu olacağını bilmiyordu. .

Yağmurlu bir gecede dramatik bir kaçıştan sonra Nyanjura, çocuklarıyla birlikte ailesinin yanına dönebildi, eğitime geri döndü ve iyileşme sürecine başladı. Daha önce mühendis olmayı hayal etmişti ama yön değiştirdi ve bunun yerine kalkınma ve küresel ilişkiler okudu. Amacı topluluğuna geri dönmek ve “bir şeyler yapmak”tı.’Değişim hikayesini anlatmam gerekiyor’Victoria Nyanjuraİlan

Şimdi, çalışmaları Uganda’da büyük bir hukuk reformunun yapılmasına yardımcı oldu. Kuzey Uganda’daki savaştan sağ kurtulan 900’den fazla kadından oluşan Kadın Savunma Ağı’nı koordine etti. 2014 yılında birlikte bir imza kampanyası başlattılar ve Uganda parlamentosundan hayatlarını yeniden kurmaya çalışırken karşılaştıkları zorlukları ele almalarını istediler.

Kadınlar, yıllarca süren travmanın yol açtığı sağlık sorunları yaşıyorlardı. Bazıları HIV/AIDS kapmıştı ve birçoğu tecavüzden çocuk doğurmuştu. Hayatta kalanların çoğu damgalandı ve bazıları isyancıların babası olan çocukları kabul etmeye hazır olmayan aileler ve topluluklar tarafından reddedildi. Kadınlar eğitimden mahrum kalmışlardı ve bu nedenle kendilerini maddi olarak geçindirmekte zorlanıyorlardı.

Dilekçede ücretsiz sağlık hizmeti ve hizmetlere daha iyi erişim, esaret altında doğan çocukları desteklemek için finansman, öğretmenlere travma ile nasıl çalışılacağı konusunda eğitim ve diğer şeylerin yanı sıra babalık hakkında bilgi gerektiren yasaların gözden geçirilmesi istendi.

Yetkililer onların hesaplarını ve değişim taleplerini dinledi ve 2019’da hükümet , hayatta kalanların kötü durumunu düzeltmek için bir geçiş dönemi adaleti politikasını onayladı .

Nyanjura, “Bize istekli olduklarını gösterdikleri için minnettarım” diyor. “[Sanki] ‘Var olduğunuzu [ve] kötü durumunuzu anlıyoruz ve bir şeyler yapılabilir’ diyorlar.”İlan

Şunları ekliyor: “Ağımız aracılığıyla, kolektif gücün gerçekten ne anlama geldiğini anlamaya başladım: büyük adaletsizliklerin kurbanı olanların onurunu geri kazanma ortak hedefi doğrultusunda hayatta kalanlar, topluluk ve hükümet yetkilileri hep birlikte çalışıyor.”

Tabanda, ulusal ve uluslararası düzeyde daha fazla değişimi teşvik etmek için hayatta kalanların seslerini kullanmaya kararlı. 2018’de kadınların geçim kaynaklarına odaklanan bir kuruluş olan Women in Action for Women’ı kurdu. Geçen yıl Ağustos ayında yüksek lisans eğitimi aldığı ABD’den döndükten sonra şöyle diyor: “Kadınlara ve dünyaya ulaşma, insanlara kim olduğumuzu ve nelere katkıda bulunabileceğimizi bildirme zamanı geldi.”

Nyanjura, pandeminin başlamasından bu yana kadın haklarında yaşanan kötüleşmenin büyük bir endişe kaynağı olduğunu ve yaşadığı kuzey Uganda’daki kadınlardan umutsuzca şiddet hikayeleri duyduğunu da sözlerine ekledi.

Kayıt dışı çalışan birçok kadın gelirlerini kaybetti ve ortaklarına ve akrabalarına güvenmek zorunda kaldı. Kadınlar kocalarını terk etti, çocuklar okulu bıraktı, kızlar hamile kaldı ve planladıklarından farklı bir yola girmek zorunda kaldılar. Hastaneye giderken yolda ulaşım sağlayamadıkları ve yürümek zorunda kaldıkları için ölen yedi kadın biliyor; üçü hamileydi.

Gelecek artık çok belirsiz. “Bu insanlar zaten mücadele ediyorlardı ve pandemi, sahip oldukları az şeyi kaybetmelerine neden oldu” diyor. “Kuzey Uganda’da kadınların üçte ikisi yaşamları boyunca aile içi şiddete maruz kalacak. Bu, savaş sırasında olanlardan kaynaklandı. Bu zorlukların üstesinden gelmek için yeni bir strateji olmadığı sürece, asla bitmeyecek.”

Ancak Nyanjura, katkıda bulunmaya ve diğer istismar mağdurlarını yardıma dahil etmeye kararlı. Bu onun hareket etme şekli. “Değişim hikayesini anlatmam gerekiyor” diyor. “İnsanları gülümsetmek ve sesimi şiddeti durdurmada küresel değişimi görmek için kullanmak istiyorum.”

Haber The Guardian-Sarah Johnson