İman ettiği zaman bir çok insan köleleşeceğini düşünür ama aslında özgürleşir sadece köle zamanında ki zincir izleri kalır acısını özgürlükten bilir. Mesele acıya devamlı merhem sürmektir yaralar iyileşsin diye merhemde kitabı mukadd-estir ondan uzaklaşırsa yaraları mikrop kapar.

Mezmur 119:14

Sevinç duyuyorum öğütlerini izlerken,sanki benim oluyor bütün hazineler.

Matta 6:19

Mezmur 119:20

“Yeryüzünde kendinize hazineler biriktirmeyin. Burada güve ve pas onları yiyip bitirir,hırsızlar da girip çalarlar.
Dünyevi servet aslında köle zamanımızda bize verilen kırıntıraldır o kırıntılar şeytandandır ve isterse o kırıntıları elinden almakla seni korkutur ve ona tabi olursun mesele imanın sonsuz dünyasının servetlerini almak. Çok güçlü olduğunu sanırsın oysa ki kölesindir rabbin karşısında ne tacın kalır ne sarayın nede kaftanın dünyevi servetler nefsin istekleridir ve bu sadece mal mülk değildir isteklerin konforu dünyevi servetlere girer. Bilinsin ki onları güve yer küçücük bir güve bile rabbin buyruğuyla kendini yüce ve dev sanmana sebebiyet veren malı mülkü tuz buz eder buz sıcaklıkta erir bu buzu eriten sıcaklık iman güneşinden gelir.

İçim tükeniyor her an hükümlerini özlemekten.

Seni zorlayan senin özgürlüğünü alan hükmü severmisin ama seni özgür kılan seni seven hükmü seversin değilmi uzak olursan için daralır işte rabbini tanırsan özlemi içini tüketir daraltır ama yakın olursan içini ferahlık kaplar. Ama ben iman etmedim rahatım kafama göre takılıyorum diye düşünüyorsan geçmiş olsun özgürlük kılıfıyla zindan kapısını süsleyen nefsi emmare seni zindana girmen için sana kapıyı açıyor düşün birisiyle konuşuyorsun karşında ki kişi şimdi bö diye bağıracağım derse ve bağırırsa korkarmısın korkmazsın çünkü bö diye bağıracağını biliyordun peki zindanın kapısını bildiğin halde neden süse kapılırsın.
-Doğu kan uçan-